Laboratuvardan Gerçek Hayata: Bir Annenin Çocuk Güvenliğiyle İlgili Uyanışı

Taş kaplı, devasa binada yankılanan tiz bir bip sesi duyuldu. Aynı anda bir tık sesi, ardından bir kırbaç şaklamasını andıran bir patlama ve ardından hızlanan bir şeyin o tanıdık sesi işitildi.

Volvo Cars Güvenlik Merkezi’nin cam duvarlı üst katındaki gözlem noktasından,Volvo Cars çalışanı Sara, bir otomobilin tünelden fırlayıp yüksek hızla devasa bir beton bloğa doğru ilerleyişini izledi.

Çarpışma tüyler ürperticiydi. Metalin yerinden oynamayan bir kütleye çarpmasıyla çıkan ezici ses, bir anda açılan hava yastıklarının patlaması, motor kaputunun bükülerek katlanması… Gerçek hayatta daha önce hiç duymadığım seslerdi bunlar.

Ve o hava yastığı bulutunun içinde, biliyordum ki bir çarpışma testi mankeni vardı. Bebek boyutlarında, çocuk koltuğuna sıkıca sabitlenmiş.

“Kızımın kullandığıyla aynı çocuk koltuğu.”

Otomobil güvenliği konusunda her zaman titiz olmuşumdur. Annem, herkes kemerini takmadan otomobili çalıştırmazdı bile. Bebek koltuklarımız ya da yükseltici minderlerimiz hep vardı ve daha küçük yaşlardan itibaren, çocukların otomobillerde karşı karşıya kaldığı riskler bize öğretilirdi.

Ama asıl farkındalığım, İsveç’e taşınıp Volvo Cars’ta çalışmaya başladıktan sonra gerçekten oluştu.

İlk çarpışma testine tanık olduktan sonra, bana öne dönük ve arkaya dönük çocuk koltuklarında test edilen mankenlerin maruz kaldığı etkilerin karşılaştırıldığı bir video izletildi. O an da içimi fena halde burktu. Bu görüntüler, çocuklarımı mümkün olduğunca uzun süre arkaya dönük şekilde seyahat ettirmem gerektiğine ikna olmam için fazlasıyla yeterliydi.

Ama bunu İsveç’ten bakınca söylemek kolay çünkü burada bu uygulamalar zaten günlük hayatın bir parçası.

Benim ülkemde ise durum farklı. Daha bir yaşındaki çocuklar öne dönük koltuklara oturtuluyor, küçük çocuklar yükseltici koltuk olmadan seyahat ediyor ve hem çocuklar hem de yetişkinler, emniyet kemerinin göğüs kısmını "rahatsız ediyor" diye arkalarına atıyor.

Kendi ülkemzie gittiğimizde ve küçük çocuğumuz için mutlaka arkaya dönük bir çocuk koltuğu kiralamak istediğimizi söylediğimizde, ailemizden ve arkadaşlarımızdan pek çok soruyla karşılaştık: “Böyle çok rahatsız görünüyor!”, “Ben olsam kesin midem bulanırdı!” Hatta herkesin emniyet kemerini düzgün takması konusunda ısrar ettiğimizde alay edenler bile oldu: “Boynumu çiziyor!”

Ama benim için bu konu tartışmaya açık değil. Ve çocuklarım da farklı bir şey görmedikleri için hiçbir tereddüt yaşamadan koltuklarına oturuyorlar.

Umarım asla ama asla bir trafik kazası yaşamazlar.

Tabii bir gün benim izimden gidip Volvo Cars’ta güvenlik konusunda atılan olağanüstü adımlara bizzat tanıklık etmezlerse.